بررسی میزان هماهنگی بین اندازه گیری های انجام شده توسط رادیوگرافی پانورامیک و سفالومتری جانبی در تشخیص الگوی رشد عمودی صورت

یکی از موضوعات مهم در آموزش، تشخیص و درمان ارتودنسی درک کامل از الگوی رشدی بیمار است. اختلال در این الگو می تواند سبب ایجاد مال اکلوژن شود که یکی از علل اصلی مراجعه بیماران برای درمان است. وظیفه یک دندان پزشک در اولین قدم تشخیص و کنترل این الگوی رشدی در موارد نابجا است. هدف از این بررسی یافتن شاخص هایی از رادیوگرافی پانورامیک در جهت تشخیص الگوی رشد صورت در بعد عمودی و مقایسه آن با شاخص های استاندارد سفالومتری جانبی می باشد.
در این بررسی توصیفی– مقطعی از کلیشه های سفالومتری و پانورامیک قبل از درمان 30 بیمار استفاده شد. زوایای گونیال، فرانکفورت- مندیبولار، بازال، Schudy و) (Or G^o Me روی هر رادیوگرافی اندازه گیری شد. جهت آنالیز داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل استفاده شد.
نتایج نشان دادند که مقدار تمام متغیرها در رادیوگرافی پانورامیک کوچک تر از مقدار آن ها در سفالومتری جانبی است و در مقایسه بین هر دو رادیوگرافی بیشترین میزان همبستگی متعلق به زاویه گونیال (001/0>p و 89/0 = r) و کم ترین همبستگی مربوط به زاویه Or Go Me بود (05/0>p و 41/0 = r).
می توان زاویه گونیال را از روی رادیوگرافی پانورامیک با دقت بالایی نظیر سفالوگرام تعیین نمود که تا حدی جهت الگوی رشد عمودی صورت را نشان می دهد ولی برای تشخیص قطعی آنالیز سفالومتری لازم است.