اندازه بهینه واحدهای مرتعداری برای بهره برداری پایدار مراتع حوزه رودخانه مرغای ایذه

به منظور تعیین اندازه بهینه واحدهای مرتعداری، طرح های مرتعداری حوزه مرغا در دهستان های هلایجان و مرغا در شهرستان ایذه انتخاب گردید و محدوده مراتع پس از تفکیک مرز مستثنیات قانونی شامل اراضی کشاورزی و مستحدثات روستاها، به عنوان مبنا مدنظر قرار گرفت. در این تحقیق از سه معیار اکولوژیک، اقتصادی و اجتماعی و زیرمعیارهای مربوطه استفاده شد. برای بررسی اثرات اکولوژیک، اطلاعات طرح های مرتعداری مانند گرایش، ظرفیت و تولید تیپ ها استخراج گردید. برای بررسی عوامل اقتصادی اجتماعی از 62 عدد پرسشنامه استفاده شد. همچنین با کمک پرسشنامه و اطلاعات مرکز آمار ایران هزینه های مصرفی خانوارها مشخص شد. خط فقر نسبی در دو حالت بدون درنظر گرفتن و با درنظر گرفتن هزینه ها و درآمدهای خارج از مرتع محاسبه شد. در حالت اول برای رسیدن به خط فقر نسبی به 146 واحد دامی گوسفند یا 186 واحد دامی بز و یا گله ترکیبی شامل 62 گوسفند و 106 واحد دامی بز نیاز خواهد بود. در حالت دوم تعداد 140 واحد دامی گوسفند یا 178 واحد دامی بز و در صورت داشتن گله مخلوط گوسفند و بز نسبت دام به ترتیب 70 به 89 واحد دامی خواهد بود. این یافته ها می تواند در سیاست گذاری طرح های مرتعداری در مناطق مشابه به کار رود.