جهت گیری هدف پیشرفت و رفتارهای مقابله ای تحصیلی دانش آموزان: نقش تاکیدهای والدین و معلمان بر نوع جهت گیری هدف پیشرفت

اهداف پیشرفت به عنوان بازنمایی شناختی دلایلی که افراد برای درگیر شدن در تکالیف تحصیلی دارند و استانداردهایی که افراد برای قضاوت یا ارزیابی عملکردشان استفاده می کنند، اشاره دارد. پژوهش های اخیر روی هدف پیشرفت بر اثرات عوامل محیطی تاکید نموده اند که بر باور ها و گرایش های هدف دانش آموزان اثرگذارند. این پژوهش، ادراک دانش آموزان از تاکید معلمان و والدین بر جهت گیری هدف پیشرفت و رابطه ی این اهداف با جهت گیری هدف شخصی و راهبرد های مقابله ای را مورد مطالعه قرار داد. جامعه ی آماری پژوهش دانش آموزان ناحیه 4 شهر تبریز بودند. 250 نفر از دانش آموزان سال اول دبیرستان با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. پرسشنامه های هدف پیشرفت تصوری والدین، هدف پیشرفت تصوری معلمان، هدف پیشرفت شخصی دانش آموزان و راهبرد های مقابله ی تحصیلی به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل آماری داده ها به کمک نرم افزار AMOS و با روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد جهت گیری هدف پیشرفت عملکرد گرایی دانش آموزان از طریق جهت گیری عملکردگرایی والدین و معلمان به صورت توامان پیش بینی می شود، در حالی که هدف پیشرفت تبحرگرایی دانش آموزان فقط از طریق هدف تبحر گرایی والدین پیش بینی می شود. نتایج دیگر پژوهش نشان داد که راهبرد های مقابله ای مثبت تحصیلی دانش آموزان از طریق جهت گیری تبحر گرایی و روش های مقابله ای انکار ، فرافکنی و فقدان مقابله از طریق جهت گیری عملکرد گرایی پیش بینی می شود. جنبه ی کاربردی پژوهش حاضر این است که در پژوهش های آینده نقش فرایند های درون خانواده بر اهداف پیشرفت دانش آموزان و نقش آنها برای رشد رفتار ها و باور های سازگارانه بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.