بررسی و نقد نگاشت سوم سند برنامه درسی ملی جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر ایده جهان- محلی شدن رابرتسون

هدف این مقاله، بررسی و نقد نگاشت سوم سند برنامه ی درسی ملی جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر ایده ی جهان- محلی شدن رابرتسون است. با استفاده از روش های تحلیل مفهومی، استنتاج و توصیفی- انتقادی، مباحث در 3 بخش ارائه شده است. ابتدا، نظریه ی جهانی شدن رابرتسون ارائه شده، سپس با بیان ضعف و کاستی های موجود در نظریه ی جهانی شدن، به معرفی ایده ی تکامل یافته تر «جهان- محلی شدن» رابرتسون پرداخته شده است. در پایان، با تکیه بر این ایده که هم به امر جهانی نظر دارد و هم به امر محلی، مدل مطلوب سند برنامه ی درسی ملی، جهان- محلی تلقی گشته است. بر این اساس، نگاشت سوم سند برنامه ی درسی ملی جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. یافته ها حکایت از آن دارد که این سند منطبق با معیارهای اسلامی و بومی، فرصت های یادگیری را برای فراگیران فراهم آورده است. بنابراین، روح یا منطق حاکم بر این سند، بازگشت به خود، اجتناب از خودبیگانگی و احیای ارزش های اسلامی- ایرانی می باشد. علاوه بر این، تصور و برداشت رایج و نادرست در باب جهانی شدن و هویت موجب شده است این برنامه به سوی امر محلی و خاص گرایی تمایل پیدا کند و از مدل مطلوب جهان- محلی فاصله داشته باشد.