بین المللی سازی برنامه درسی در نظام آموزش عالی ایران: چالش ها و راهبردها

مطالعه ی حاضر چالش ها و راهبردهای بین المللی سازی برنامه های درسی[1] در نظام آموزش عالی ایران را به طور کیفی، از دیدگاه مدیران و استادان آموزش عالی ایرانی و دانشجویان غیر ایرانی، از طریق انجام 12 مصاحبه ی انفرادی و تشکیل 2 جلسه گروه های کانونی، مورد بررسی قرار داده است. نتایج مطالعه بیانگر آن است که کسب اقتدار علمی ایران، مستلزم حرکت نظام آموزش عالی به سوی بین المللی شدن است و در این راستا عواملی چون زبان تدریس، صلاحیت استادان، خدمات پشتیبانی و همکاری های بین المللی در بین دانشگاه ها در کنار تامین منابع مالی، انسانی و فناوری و چگونگی بهره برداری از فرصت هایی چون جذابیت های فرهنگی در ایران، از چالش های آموزش عالی در دستیابی به این مهم محسوب می شوند. بر اساس نتایج، راهبردهایی چون شناخت سایر نظام های آموزش عالی، هم افزایی دانشگاه های داخلی، در نظر گرفتن گوناگونی ها به منظور غنی کردن آن چه تدریس می شود و چگونگی تدریس آن، به همراه استفاده از رویکرد آموزش از دور در قالبی ترکیبی با آموزش حضوری، از مهم ترین راهبردهای بین المللی سازی برنامه های درسی هستند.
[1]- (Internationalization of Curriculum (IOC