اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی بر تنظیم هیجان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش-آموزان دختر

باورهای خودکارآمدی پایه اصلی و محور انگیزه انسان محسوب می شوند که با عوامل شناختی و انگیزشی مختلفی نظیر تنظیم هیجانات مرتبط است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش واقعیت درمانی گروهی بر تنظیم هیجان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد.
روش و مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون به همراه گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این مطالعه را کلیه دانش آموزان دختر پایه نهم منطقه پنج استان تهران در سال تحصیلی 95-1394 تشکیل دادند. به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای چهار مدرسه برگزیده شد و از طریق اجرای پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی Sherer و پرسشنامه تنظیم هیجان Garnefski تعداد 60 نفر بر اساس پایین ترین نمره انتخاب و به طریق واگذاری تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش واقعیت درمانی گروهی را دریافت کرد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-18 و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در سطح (01/0>P) در میانگین (انحراف معیار) نمرات خودکارآمدی تحصیلی گروه آزمایش در پس آزمون 1/26 (2/2) و پیگیری 2/26 (2/2) و هم چنین تنظیم هیجان در سطح (05/0>P) در پس آزمون 3/36 (3/3) وجود داشت اما میانگین نمرات تنظیم هیجان در مرحله پیگیری 8/34 (1/2) معنادار نبود.
با توجه به نتایج به دست آمده، می توان از آموزش واقعیت درمانی گروهی به عنوان روشی مناسب و موثر در افزایش خودکارآمدی تحصیلی و تنظیم هیجان دانش آموزان در مداخلات درمانی و بالینی استفاده نمود.