خصوصیات مرفولوژیکی و پارامترهای فتوسنتزی هیبریدهای مختلف ذرت در پاسخ به تنش کم آبی در مراحل مختلف فنولوژیکی

تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محدود کننده برای رسیدن به عملکرد بالا به خصوص در مناطق نیمه خشک است. گیاهان برای سازش به شرایط کم آبی دچار یکسری از تغییرات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و مولکولی می شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تنش خشکی بر سرعت فتوسنتز خالص، مقاومت روزنه، راندمان مصرف آب و ماده خشک زیست توده در شش هیبرید ذرت (Zea mays L.) بود. تنش خشکی از طریق عدم مصرف آب در مرحله 4-5 برگی (S1، مرحله رویشی)، مرحله گرده افشانی (S2، مرحله زایشی) و هر دو مرحله (S3، ترکیبی از مراحل رویشی و زایشی) اعمال شد. نتایج نشان داد که تمام صفات در هیبریدها تحت تنش خشکی تغییر یافتند، ولی ارزش آن ها، بعد از آبیاری دوباره به مقادیر اولیه نزدیک شد. همچنین، تاثیر تیمار S3 بر تبادلات گازی برگ از شدت بیشتری نسبت به تیمارهای S1 و S2 برخوردار بود. Pn در اثر تحمل خشکی در هیبریدهای SC647 و SC704 با میزان کمتری کاهش یافت. علاوه بر این، SC700، SC704 و SC647 حداکثر ماده خشک زیست توده و ارتفاع بوته را داشتند. اما، کارایی مصرف آب در طول تنش خشکی به خصوص در هیبریدهای SC260 و SC370 کاهش قابل توجهی داشت. از این مطالعه، می توان نتیجه گرفت که هیبریدهای SC704 و SC647 متحمل و هیبریدهای SC260 و SC370 حداقل تحمل را به تنش خشکی دارند. تنوع مشاهده شده در میان هیبریدهای مورد بررسی حاکی از وجود ذخایر ژنتیکی ارزشمند برای بهبود محصول در ارتباط با تحمل به خشکی است.