بررسی تاثیر سرمایه روانشناختی با میانجیگری انگیزه پیشرفت بر خلاقیت دانشجویان

خلاقیت عاملی موثر و کلیدی در حوزه فعالیت های علوم اجتماعی، روانشناسی و آموزش و پرورش است. در دنیای متمدن امروز، بقا و موفقیت فعالیت های بشری در حوزه های مختلف به خلاقیت در آن حوزه بستگی دارد. عوامل متعددی بر خلاقیت اثرگذار است که سرمایه روانشناختی و انگیزه پیشرفت از جمله آن عوامل می باشند.
هدف این از پژوهش ، شناسایی رابطه بین سرمایه روانشناختی با خلاقیت دانشجویان با توجه به نقش میانجیگری انگیزه پیشرفت می باشد.
این تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر امکان کنترل متغیرها شبه آزمایشی و از نظرشیوه ی گردآوری داده ها میدانی است. برای تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها از میانگین و انحراف معیار، و برای تجزیه وتحلیل استنباطی داده ها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. جامعه ی آماری پژوهش، 640 تن دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی سمنگان در سال تحصیلی 1396-1395 بوده اند که تعداد 240 تن از آنان از طریق فرمول کوکران به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب و پرسشنامه های مربوطه را تکمیل نمودند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه های سرمایه روانشناختی لوتانز، انگیزه پیشرفت هرمنس و خلاقیت عابدی می باشد. پایایی پرسش نامه ها در حد قابل قبولی به دست آمد.
یافته های پژهش حاکی از آن بود که: 1-چهار مولفه سرمایه روانشناختی (امیدواری، تاب آوری، خودکارآمدی و خوش بینی) به طور مثبت و معناداری با انگیزه پیشرفت در ارتباط بودند. 2-انگیزه پیشرفت اثر مثبت و معناداری بر خلاقیت داشت و 3- سرمایه روانشناختی با وساطت انگیزه پیشرفت بر خلاقیت اثر مثبت غیر مستقیم داشت.
بر اساس یافته های پژوهش نتیجه گرفته می شود که دانشگاه ها با بالا بردن سرمایه روانشناختی در دانشجویان می توانند موجب بالا رفتن انگیزه پیشرفت و در نتیجه خلاقیت آنان شوند و فرآیند پیشرفت و بهره وری جامعه را تسهیل نمایند.