بررسی رابطه کمی و کیفی تجدید حیات با اندازه روشنه در تیپ های مختلف راش (مطالعه موردی: طرح جنگل داری سوردار انارستان مازندران)

در جنگل های دانه زاد به ویژه در شیوه جنگل شناسی نزدیک به طبیعت، آینده جنگل به استقرار پایدار نهال های مستقرشده، در روشنه ها بستگی دارد. تحقیق حاضر در همین راستا و به منظور بررسی رابطه بین خصوصیات کمی و کیفی تجدیدحیات با اندازه روشنه در دو تیپ مختلف راش خالص و راش با سایرگونه ها، در سه سطح 3-5/1، 5-3 و 10-5 آری در مجموع تعداد 60 روشنه در دو تیپ مختلف راش (30 روشنه در هر تیپ) با روش نمونه گیری انتخابی، در طرح جنگل داری سوردار انارستان استان مازندران، انجام شد. سپس کمیت و کیفیت زادآوری در آنها مورد شمارش، اندازه گیری و تحلیل آماری قرار گرفت. تعداد نهال ها در روشنه های مختلف در هر یک از دو تیپ، دارای اختلاف معنی داری در سطح یک درصد بوده و در روشنه های کوچک و متوسط تعداد نهال ها بیشتر و در روشنه های بزرگتر کمتر بود. میانگین سطح روشنه در توده های راش آمیخته بیشتر از خالص بوده و در سطح 1 درصد اختلاف معنی داری را نشان داد. طبق آزمون دانکن بیشترین سطح روشنه در جهت شرق و پس از آن در جهت های شمال شرقی و غرب بوده است. همچنین نتایج نشان داد، با افزایش سطح روشنه ها از تعداد نهال ها و کیفیت آنها در هر یک از تیپ ها کاسته شده و بر تعداد دوشاخگی نهال ها افزوده می گردد. از این رو می توان بهترین سطح اندازه روشنه را با اطمینان از آینده نهال های مستقر شده، حداکثر 3 تا 5 آر پیشنهاد کرد.