مطالعه تطبیقی نقش سیاست در هنر دو سده ی اخیر ایران و فلسطین اشغالی (مورد مطالعه: قالی های کلیمی)

با مهاجرت قوم بنی اسرائیل به ایران و سایر کشورهای تولیدکننده فرش، نقش آنها در تجارت سبب شد تا اندیشه های مذهبی آنان رفته رفته به هنرهای سنتی این کشورها راه یافته و قالی های کلیمی پدید آیند که نقوش مذهبی آیین موسی (ع) یا امضای تجار کلیمی را دربر می گیرند. از سال 1850 میلادی قالی های کلیمی در شهرهای مهم ایران همچون تبریز، کاشان و کرمان بافته می شدند که محصول تلفیق نقوش مذهبی کلیمی با طرح ها و هنر غنی قالی بافی ایرانی بودند. از طرف دیگر با تشکیل دولت اشغالگر قدس و مهاجرت اقوام کلیمی از سراسر جهان به فلسطین اشغالی، تجربیات کلیمیان در ایران و کشورهای تولیدکننده فرش، و نیز مدارس اتحاد به آنها در تاسیس کارگاه های هنری تولیدی کمک نمود تا از راه تولید آثار هنری، برای جامعه جدید کلیمی پیشینه مصور فرهنگی فراهم کنند. از تحلیل و قیاس تاریخی و نشانه شناختی پنج نمونه پرتعدادتر این قالی ها در ایران و فلسطین اشغالی، چنین برآمد که تفاوت در انگیزه و بستر تولید، قالی های این دو منطقه را متفاوت نموده است. نمونه های ایرانی به سنت فرش و ارزش های زیبایی شناختی آن وفادار بوده اند و انگیزه اقتصادی هنری در آنها اولویت دارد اما در نمونه های فلسطین اشغالی، با گزینش طرح های و نشانه های مذهبی سیاسی اهداف سیاست تحت لوای مذهب اولویت می یابد.