تدوین الگوی آموزش محیط زیست جهت تقویت حکمرانی پایدار منابع آب کشور با تاکید بر مشارکت های مردمی

بررسی ها نشان می دهد که بیشتر معضلات موجود در بخش آب حاصل استفاده از روش های توسعه ناپایدار ناشی از فقدان آگاهی و آموزش عمومی است. امروزه محققین دریافته اند که سیستم های اجتماعی و سازوکارهایی که بر چرخه آب تاثیر دارند، فراتر از مدیریت آب بوده و موضوع بحران آب باید در چارچوب نهادها و سیستم های اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد که به این سیستم ها، حکمرانی آب اطلاق می گردد. هدف از این تحقیق تعیین معیارها و شاخص های حکمرانی پایدار و تدوین برنامه آموزشی مناسب جهت تحقق این امر می باشد. ابزار سنجش، پرسشنامه و روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی بوده، روایی شاخص ها با استفاده از نظرات اساتید و متخصصان مربوطه اعتبارسنجی و پایایی شاخص ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ، 0. 869 محاسبه گردید. تمامی معیارها و شاخص ها در فضای فازی و با بکارگیری نرم افزار مربوطه، رتبه بندی گردیدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که معیار مشارکت مردمی نسبت به سایر معیارهای حکمرانی پایدار و شاخص های مربوط به آموزش نیز نسبت به سایر شاخص ها دارای امتیاز بیشتری می باشند. از آنجایی که تحقق حکمرانی پایدار با افزایش آگاهی مردم نسبت به اهمیت دادن مسائل محیط زیست میسر می باشد، در این تحقیق الگوی آموزشی مناسب برای افزایش مشارکت مردمی ارائه شده است.