تاثیر تمرینات تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین 13 و مقاومت به انسولین نوجوانان دختر و پسر دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی

اینترلوکین 13سایتوکاینی است که در طول پاسخ های ایمنی نوع 2 تولید می شوند و به عنوان یک عامل التهابی در اختلال نقص توجه/ بیش فعالی افزایش می یابد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) بر سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوان مبتلا به اختلال عدم توجه/بیش فعالی (ADHD) بود.
روش شناسی: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 30 پسر (میانگین سنی3/5±7/12 سال؛ شاخص توده بدنی2/3±7/25) و 30 دختر نوجوان (میانگین سنی4/5±6/12 سال؛ شاخص توده بدنی8/2±3/26) مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی پرشدت و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی پرشدت به مدت 6 هفته و سه جلسه در هفته پروتکل HII را اجرا کردند. هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیه 20 متری با 30-20 ثانیه استراحت بین تکرارها بود. در ابتدا و پایان هفته ششم، شاخص های آنتروپومتریکی، سطح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با آزمون کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS16 در سطح معناداری 05/0 p< تحلیل شد.
یافته های تحلیل آماری نشان داد که اجرای تمرین تناوبی پرشدت، شاخص های آنتروپومتریکی، سطوح اینترلوکین13 سرم و شاخص مقاومت به انسولین را به طور معناداری در گروه های تجربی کاهش داد (05/0p<).
به طورکلی، مطالعه حاضر نشان داد که فعالیت تناوبی پرشدت می تواند به عنوان یک روش موثر، تاثیر مثبتی بر کاهش وزن بدن، سطوح اینترلوکین13 و شاخص مقاومت به انسولین در نوجوانان مبتلا به ADHD داشته باشد.