ارزیابی فنی سامانه های آبیاری بارانی اجرا شده در برخی از دشت های استان فارس

ارزیابی سامانه های آبیاری بارانی و مدیریت صحیح آن ها می تواند کمک زیادی در توسعه و بهبود عملکرد این سامانه ها و در نتیجه افزایش راندمان در بخش کشاورزی نماید.
در این تحقیق، سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت (چهار سیستم) و آبفشان غلطان (یک سیستم) اجرا شده در پنج مزرعه در شهرستان های مختلف استان فارس مورد ارزیابی قرار گرفت(سال 1394). برای ارزیابی این سیستم ها، معیارهای ضریب یکنواختی (CU)، یکنواختی توزیع (DU)، راندمان واقعی (AELQ) و پتانسیل کاربرد (PELQ) در ربع پایین اراضی در بلوک آزمایشی محاسبه و با استفاده از تغییرات فشار اندازه گیری شده به کل سیستم تعمیم داده شد.
بیشترین ضریب یکنواختی و یکنواختی توزیع کل در سامانه ها مربوط به سامانه های داراب، ارسنجان و سروستان بود که مقادیر ضریب یکنواختی به ترتیب 78/80، 56/69 و 21/68 درصد بودند و این مقادیر بیانگر توزیع نرمال داده ها و قرینه بودن اندازه‏گیری ها نسبت به میانگین بود و مقادیر یکنواختی توزیع به ترتیب 12/66، 4/55 و 53 درصد بودند.
فرونشت عمقی، قدیمی بودن سامانه ها، کمبود فشار و تغییرات فشار و دبی آبپاش ها از علل کاهش یکنواختی توزیع در سامانه ها بود. یکسان شدن راندمان پتانسیل کاربرد در ربع پایین و راندمان کاربرد واقعی در تمام سامانه-های آبیاری، بیانگر تامین آب آبیاری کمتر از نیاز گیاه خواهد بود. مقادیر کم یکنواختی توزیع نشان دهنده تلفات آب به صورت فرونشت عمقی بود و قدیمی بودن سامانه ها نیز مزید بر علت شد.