بررسی ارتباط بین شاخص نفوذپذیری ثانویه(SPI) با خورند دوغاب در توده سنگ ساختگاه سد سیمره

به طور کلی جهت پایداری سدها کنترل مقدار نشت باید مورد توجه قرار گیرد. لذا به منظور طراحی ایمن چنین سازه هایی داشتن اطلاعات کافی در ارتباط با نفوذ پذیری توده سنگ الزامی است. مهمترین روش جهت تعیین مقدار نفوذپذیری در توده های سنگی انجام آزمایش لوژان(W.P.T) است، که با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش می توان مقایسه ای کمی از مقدار نفوذ پذیری برجا بدست آورد. برای تعیین مقدار نفوذ پذیری روش های دیگری نیز توسط محققان مختلف از جمله Foyo (2004) تحت عنوان شاخص نفوذپذیری ثانویه(SPI) ارائه شده است که به طور مستقیم مقدار نفوذپذیری در توده سنگ(K)را ارائه می کند. غالبا مقدار نفوذپذیری توده سنگ تحت تاثیر خصوصیات ناپیوستگی های موجود قرار می گیرد. طی انجام آزمایش فشار آب در بسیاری از مقاطع در گمانه های اکتشافی ارتباط مستقیم و منطقی میان مقدار نفوذ پذیری و مقدار خورند سیمان حین فرایند تزریق دیده نمی شود. در این مقاله ارتباط میان نفوذ پذیری توده سنگ بر مبنای پارامتر (SPI) و تزریق پذیری آن با خصوصیات توده سنگ نظیر درزه داری در ساختگاه سد سیمره مورد بررسی قرار می گیرد.