رابطه سلامت عمومی و تعارض محیط خانواده با احساس امنیت عمومی شهروندان

امنیت از نیازها و انگیزه های اساسی انسان به شمار می رود، به طوری که با زوال آن آرامش خاطر انسان از بین می رود و تشویش، اضطراب و ناآرامی جای آن را می گیرد. شناخت عوامل موثر بر ایجاد احساس امنیت، از پیش شرط های اساسی در برنامه ریزی برای ارتقاء سطح امنیت عمومی می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه سلامت عمومی و تعارض محیط خانواده با احساس امنیت عمومی است. روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی شهروندان شهر ساری بود که از این میان، تعداد 305 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های سلامت عمومی، تعارض محیط خانواده و احساس امنیت عمومی را تکمیل نمودند. پایایی و روایی ابزارهای یاد شده با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روایی هم زمان محاسبه شد. همچنین، برای تجزیه و تحلیل داده ها از یافته های توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار و همبستگی و از آمار استنباطی مانند تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین متغیر سلامت عمومی 47/25 (از 33)، تعارض محیط خانواده 66/25 (از 54) و احساس امنیت عمومی 26/74 (از 120) می باشد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین سلامت عمومی با احساس امنیت عمومی رابطه مثبت و بین تعارض محیط خانواده با احساس امنیت عمومی رابطه منفی وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ضریب بتا برای سلامت عمومی 547/0 و برای تعارض محیط خانواده 272/0- می باشد که نشان می دهد سلامت عمومی قوی ترین پیش بینی کننده احساس امنیت عمومی می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که عوامل روانشناختی مانند سلامت عمومی و تعارض محیط خانواده نقش مهمی در احساس امنیت عمومی شهروندان ایفا می نمایند به طوری که هر چه میزان سلامت عمومی افزایش و تعارض محیط خانواده کاهش یابد، به تبع آن میزان احساس امنیت عمومی در شهروندان افزایش می یابد.