دریچه ای بر زیبایی و زیبایی شناسی از منظر متون اسلامی با تاکید بر قرآن کریم و نهج البلاغه؛ آگاهی بخش فرهنگ اسلامی - مهدوی برای حکومت صالحان

«زیبایی» از جمله مفاهیمی است که در طول تاریخ توسط فلاسفه و صاحبان آرا، بسیار مورد نقد و بررسی قرار گرفته و درباره نقش و تبیین جایگاه آن در تفکر بشری سخن بسیار گفته شده است. زیبایی از صفات الهی است و زیبایی شناسی عبارتی است که ریشه در فلسفه، روان شناسی و جامعه شناسی دارد. شاید بهترین مسیر برای ورود به بحث نوشتار حاضر، تبیین همین جمله باشد که خداوند زیباست و زیبایی صفتی از آن اوست. با توجه به آن چه گفته شد، بر آن شدیم که مفهوم زیبایی و زیبایی شناسی را از دیدگاه اسلام _ که آگاهی بخش فرهنگ اسلامی _ مهدوی برای حکومت صالحان است _ بررسی کنیم؛ چرا که بسیاری از صاحبان نظر هستند که زیبایی و زیبایی شناسی را از دیدگاه اسلام محل تردید دانسته اند و آن را کاملا مردود اعلام می دارند؛ در حالی که خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد.
در این نوشتار، افزون بر تبیین جایگاه زیبایی و زیبایی شناسی در اسلام و فلسفه اسلامی، به بزرگ ترین منبع الهی _ یعنی قرآن کریم _ رجوع شده و به ریشه یابی واژه «جمال» در این کتاب آسمانی پرداخته شده است. در ادامه نیز از دیگر متون اسلامی مانند نهج البلاغه _ که پس از قرآن کریم، منبع غنی کلام و اخلاق انسانی و اسلامی به شمار می رود _ استفاده شده است. نتیجه به دست آمده از این مقاله، اثبات وجود زیبایی و زیبایی شناسی در فلسفه اسلام و کتب اسلامی و البته اندیشمندان مسلمان از جمله ابن عربی، سهروردی و ابن رشد نیز هست. روش این پژوهش، تحلیلی _ توصیفی با ابزار گردآوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای است که با مطالعه کتب و مقالات مربوطه به دست آمده است.