حکم پذیری وجود

در دو مقاله «حکم ناپذیری وجود» (1389)، و «موانع حکم پذیری حقیقت هستی» (1393) نویسنده محترم، در پی اثبات این نکته است که حقیقت هستی، حکم ناپذیر است؛ یعنی محال است که بر حقیقت هستی، احکام و اوصافی بار شود.
در مقاله اول براهین بدین قرارند: 1. نه موجود و نه معدوم بودن وصف، 2. نه وجود ناب و نه نقیض وجود ناب بودن وصف، 3. نه حقیقت وجود مطلق و نه مصداق آن بودن وصف، 4. متفاوت بودن تعاریف اوصاف با تعریف وجود مطلق. همچنین در مقاله دوم، موانع چهارگانه 1. کثرت ناپذیری وجود، 2. امتناع عروض بر حقیقت هستی، 3. امتناع عروض واجب بالذات و ممتنع بالذات بر هستی، 4. بی مرزی حقیقت هستی بر حکم ناپذیری هستی اقامه شده است.
این مقاله درصدد نقد براهین حکم ناپذیری وجود و نیز نقد موانع حکم پذیری آن است. به نظر می رسد روح هر دو مقاله و جان ادله و موانع یک چیز است و کشف مغالطات اصلی می تواند اعتبار هر دو مقاله را مخدوش سازد. مقاله پیش رو به دنبال این است که با اختصار و ایجاز، نقاط ضعف هم براهین و هم موانع مطرح شده در دو مقاله را روشن سازد.