تاثیر تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین همودیالیز بر سطح پلاسمایی هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران همودیالیزی

افزایش هموسیستئین ناشی از نارسایی کلیوی و کم تحرکی بدنی می تواند بیماران همودیالیزی را در معرض ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی قرار دهد. از طرفی تمرینات ورزشی ممکن است بر سطح هموسیستئین و عملکرد بدنی این بیماران تاثیر مطلوبی داشته باشد. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین همودیالیز بر سطح پلاسمایی هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران همودیالیزی انجام شد.
در این تحقیق نیمه تجربی، 16 بیمار همودیالیزی با میانگین سنی (78/9±75/57 سال) به طور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز در گروه تجربی به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام شد. شدت تمرینات از
40 تا 45 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره در هفته ی اول شروع شد و در هفته های پایانی به 65 تا 70 درصد رسید. سطح هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران قبل و بعد از 8 هفته تمرین ورزشی هوازی اندازه گیری شد.
یافته ها: سطح هموسیستئین پلاسما (029/0=P) و شاخص های عملکرد بدنی شامل: سرعت راه رفتن (001/0=P)، زمان 5 بار برخاست از روی صندلی (001/0=P) و زمان بالا رفتن از پله در گروه تجربی (002/0=P)، پس از هشت هفته تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز به طور معنی داری بهبود یافت.
نتیجه‏ گیری: تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز به واسطه کاهش سطح هموسیستئین ممکن است تاثیر مطلوبی بر وضعیت قلبی- عروقی بیماران همودیالیزی داشته باشد. همچنین، می تواند عملکرد بدنی این بیماران را بهبود بخشد.