اثر تزریق استیل کولین به ناحیه ی تگمنتال شکمی بر پاسخ های قلبی و عروقی موش بزرگ آزمایشگاهی بیهوش

ناحیه ی تگمنتال شکمی قسمتی از ساختار مزولیمبیک است که علاوه بر اثرات آن در انگیزش، خلق و خوی، شناخت، اسکیزوفرنی، اعتیاد و پارکینسون در تنظیم سیستم قلبی عروقی نیز نقش دارد. حضور آوران های کولینرژیک در این ناحیه به اثبات رسیده است اما در مورد نقش آن ها در تنظیم قلب و عروق اطلاعات زیادی موجود نمی باشد. این مطالعه به منظور یافتن نقش سیستم کولینرژیک این ناحیه بر فشار متوسط شریانی و ضربان قلب به وسیله ی ریز تزریق دوزهای متفاوت استیل کولین در این نقطه، بر روی موش های تحت بیهوشی با یورتان انجام شد.
در این بررسی از 50 موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار در محدوده ی وزنی 250 تا 300 گرم استفاده گردید. استیل کولین به حجم 100 نانولیتر با استفاده از جراحی استریوتاکسی به ناحیه تگمنتال شکمی به صورت یک طرفه، ریز تزریق گردید. ضربان قلب و فشار متوسط شریانی به طور مستقیم قبل و در طول آزمایشات، توسط سیستم پاورلب ثبت گردید. جهت مقایسه ی میانگین تغییرات در فشارمتوسط شریانی و ضربان قلب از آزمون paired t-test و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده گردید.
ریز تزریق چهار دوز استیل کولین (5،10،20،40 نانومول در 100 نانولیتر) سبب کاهش میانگین فشارمتوسط شریانی و ضربان قلب وابسته به دوز گردید. البته دوز 20 نانومول استیل کولین با کاهش 61/30 میلی متر جیوه فشار شریانی و کاهش 14 ضربان قلب در دقیقه، بهترین پاسخ فیزیولوژیک بر پاسخ های قلبی عروقی را ایجاد نمود. تزریق همان حجم از نرمال سالین تغییر معناداری در میانگین فشار متوسط شریانی و ضربان قلب ایجاد نکرد.
نتایج این بررسی برای اولین بار نشان داد ریز تزریق استیل کولین در ناحیه تگمنتال شکمی اثرات تضعیف کنندگی بر پاسخ های قلبی عروقی دارد.