پاسخ سیب زمینی رقم کایزر (Solanum tuberosum cv. Kaiser) به منابع مختلف کودی

به منظور بررسی تاثیر مصرف کودهای زیستی و شیمیایی بر صفات کمی و کیفی سیب زمینی رقم کایزر، آزمایشی در منطقه دشت لردگان به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 انجام شد. کودهای مورد استفاده شامل کودهای شیمیایی نیتروژن و فسفر، هر یک در دو سطح عدم استفاده و مصرف طبق آزمون خاک (نیتروژن،150 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره و برای فسفر مصرف 130 کیلوگرم در هکتار از منبع سوپرفسفات تریپل) و کودهای زیستی ورمی کمپوست، نیتروکسین و فسفات بارور (هر کدام در دو سطح مصرف طبق توصیه کارخانه و عدم مصرف) بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که به طورکلی کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی دارای تاثیر معنی داری بر درصد نشاسته غده، طول بوته، تعداد ساقه اصلی در بوته، شاخص سطح برگ، وزن تر و خشک بوته، قطر بزرگ ترین و کوچک ترین غده، تعداد غده در بوته و عملکرد غده بودند. مقایسه میانگین ها همچنین نشان داد که تیمارهای ترکیبی کودهای زیستی ورمی کمپوست، نیتروکسین و فسفات بارور تاثیر بیشتری بر صفات مورد بررسی داشتند. بیشترین میزان عملکرد غده در تیمارهایی دیده شد که در آنها کودهای زیستی نیتروکسین، فسفات بارور و ورمی کمپوست با یکدیگر ترکیب شده بودند. به طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف کودهای زیستی و شیمیایی بر بسیاری از صفات رشد رویشی، صفات مرتبط با کیفیت و شاخص های فیزیولوژیکی تاثیرگذار است. کاربرد کود شیمیایی نیتروژن به بهبود بیشتر صفات بسیار کمک نمود، درحالی که، مصرف توام کود سوپر فسفات تریپل با کودهای زیستی بی تاثیر بود. حداکثر درصد نشاسته در ماده خشک غده (27/75 درصد)، تعداد ساقه در بوته (37/6 عدد)، قطر بزرگ ترین غده (75/185 میلی متر)، قطر کوچک ترین غده (08/58 میلی متر) و عملکرد غده (50/33317 کیلوگرم در هکتار) در اثر استفاده از کودهای زیستی ورمی کمپوست، نیتروکسین و فسفات بارور، حاصل شد. بیشترین میزان غالب صفات در تیمارهای حاصل از ترکیب کودهای زیستی به دست آمد. چنین به نظر می رسد که کودهای زیستی مورد استفاده، به دلیل اثرگذاری بهتر و بیشتر روی فعالیت های گیاهی، منجر به افزایش صفات مورد برآورد کمی و کیفی در سیب زمینی رقم کایزر شدند.