بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر شاخص های عملکردی و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت یا آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی است و اصلی ترین تظاهر آسیب شناسی (پاتولوژی) آن در سطح بافتی، تخریب موضعی غضروف مفصلی است. این مطالعه به منظور بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر شاخص های عملکردی و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد.
جامعه شامل مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو آذربایجان غربی است. که از بین آنها 20 نفرحداقل 2 جلسه در هفته به فعالیت ورزشی می پرداختند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری (هوازی و کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته برنامه تمرین هوازی را اجرا نمودند. برای اندازه گیری شاخص های عملکردی از سه آزمون و برای اندازه گیری دامنه حرکتی زانو از گونیامتر استفاده گردید. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار 22SPSS انجام شد، و از آنالیزهای کوواریانس (ANCOVA) و آزمون t وابسته استفاده شد.
بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری در آزمون های دامنه حرکتی زانو (021/0p=، 6F=)، بلند شو و برو (0001/0p=، 61F=)، 6 دقیقه راه رفتن (000/0p=، 361F=) و 8 فوت راه رفتن (000/0p=، 561F=) مشاهده شد. همچنین یافته های درون گروهی نشان داد، دامنه حرکتی زانو، بلند شو و برو، 6 دقیقه راه رفتن و 8 فوت راه رفتن در گروه هوازی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنی دار بود (0001/0p=).
به طورکلی می توان نتیجه گرفت که به کارگیری هشت هفته تمرین هوازی می تواند عاملی اثرگذار بر بهبود شاخص های عملکردی و دامنه حرکتی زانوی مردان سالمند فعال مبتلا به استئوآرتریت زانو باشد.