عوامل اجتماعی موثر بر تبدیل سفال از «صنعت» به «هنر» در ایران

مقاله حاضر برای پاسخ به این پرسش تدوین شده است که چگونه سفال از حوزه وسائل زندگی عامه مردم، به حوزه هنر وارد شد. ازمنظر جامعه شناسی هنر، عوامل اجتماعی مختلفی درکارند تا برخی محصولات فرهنگی و حتی اقتصادی جامعه، محصول هنری تلقی شوند و برخی دیگر غیرهنری. سفال و سفال گری در ایران گذشته صنعت تلقی می شد و در خانه های مردم به منزله ابزار زندگی به کار می رفت، اما امروز محصولات سفالی کاربرد کمتری به مثابه وسیله دارد. امروزه، سفال گری نوعی هنر تلقی می شود که به دو دسته هنر عامه و هنر زیبا تقسیم پذیر است. مقاله حاضر، با مروری بر سیر تاریخی تحولات سفال، عوامل اجتماعی موثر بر این تغییرات را مطالعه می کند. روش تحقیق مقاله کیفی و متشکل از دو تکنیک اسنادی و مصاحبه است. یافته های تحقیق نشان داد از زمانی که ظروف سفالی به دلیل ورود ظروف چینی از شمار ابزار خانگی خارج شدند، درمعرض ازبین رفتن و فراموش شدن قرار گرفتند. ازآنجاکه این ظروف بخشی از مولفه های فرهنگی و هویتی جامعه را در طول سالیان تشکیل می دادند، نهادهای اجتماعی بر آن شدند تا با حفظ آنها به منزله میراث فرهنگی از نابودی کلی این صنعت دستی جلوگیری کنند. فرهنگی، آن را به حوزه هنرهای زیبا وارد کردند و در عمل نیز موجب شکل گیری آثار سفالین کاملا هنری شدند که در گالری های هنری به نمایش درمی آینددرنتیجه، به تدریج، با فعالیت های تبلیغی و فرهنگی، آن را به حوزه هنرهای زیبا وارد کردند و در عمل نیز موجب شکل گیری آثار سفالین کاملا هنری شدند که در گالری های هنری به نمایش درمی آیند.