اثر براسینواستروئید بر مولفه های جوانه زنی بذور مادری گلرنگ تحت تنش خشکی

این تحقیق جهت بررسی اثر تنش کم آبی حاکم بر گیاه مادری، روی بنیه و درصد ظهور گیاهچه ارقام گلرنگ، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها در کرت اصلی، شامل تنش خشکی (کرت اصلی) در سه سطح آبیاری پس از 80 میلی متر (تنش نرمال) ، 120 میلی متر (تنش ملایم) و 160 میلی متر (تنش شدید) تبخیر از تشتک تبخیرکلاس A بودند و کرت فرعی شامل سه رقم گلرنگ بهاره (گلدشت، سینا و فرامان) و تنظیم کننده رشد براسینواستروئید (عدم مصرف و مصرف 7-10 مولار) بود. نتایج آزمایش نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش وزن هزار دانه، درصد و سرعت جوانه زنی، طول (ریشه چه، ساقه چه، گیاهچه) ، وزن خشک گیاهچه و شاخص بنیه گیاهچه گردید. به طوری که به ترتیب نسبت به سطح نرمال 14/34 درصد، 79/87 درصد، 66/11 درصد، 30/92 درصد، 34/55 درصد، 32/60درصد و 48/55درصد افت داشت و بین ارقام کشت شده رقم گلدشت دارای بیش ترین وزن هزار دانه، وزن خشک گیاهچه، درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و شاخص بنیه گیاهچه بود. اما تیمار براسینواستروئید تنها باعث افزایش معنی دار در وزن هزار دانه و وزن خشک گیاهچه شد. برای سایر پژوهشگران توصیه می شود براسینواستروئید را در مرحله دانه بندی نیز استفاده کنند. زیرا احتمال دارد، اثر براسینواستروئید طی گذر زمان از گل دهی تا دانه بندی کاهش یابد.