تاثیر ذهن آگاهی بر رضایت زناشویی: با میانجیگری هوش هیجانی

ذهن آگاهی با افزایش آگاهی لحظه به لحظه، توانایی مشاهده افکار و هیجان ها را به عنوان پدیده هایی گذرا پرورش می دهد، بدین ترتیب تمایل فرد برای واکنش خودکار به شیوه های عادتی یا آسیب زننده کاهش می یابد.
آگاهی از این هیجانات می تواند تاثیر به سزایی در بهبود هوش هیجانی به عنوان توانایی تشخیص احساسات خود و دیگران و توانایی مدیریت آن داشته باشد و به تبع آن رضایت زناشویی که تابع احساسات عینی از خشنودی، رضایت و لذت تجربه شده توسط زن یا شوهر با در نظر گرفتن همه جنبه های ازدواج شان است افزایش خواهد یافت. هدف از پژوهش حاضر، تدوین و بررسی مدلی است که در آن ذهن آگاهی، از طریق تغییرات هوش هیجانی، موجب تغییر در رضایت زناشویی می شود.
پژوهش حاضر از نوع همبستگی و با روش معادلات ساختاری بوده و بدین منظور در جامعه آماری زنان متاهل شهر اصفهان، تعداد 195 زن متاهل که بصورت در دسترس انتخاب شده بودند، وارد تحلیل شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی FFMQ، مقیاس صفت فراخلقی هوش هیجانی TMMS و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ ENRICH بوده است.
همه شاخص های برازش قابل قبول بوده است، کای اسکوئر نسبی 46/4، شاخص برازش تطبیقی 94/0 و شاخص تطبیقی مقتصد برابر 64/0. اثر مستقیم و غیر مستقیم ذهن آگاهی بر رضایت زناشویی به ترتیب 1/0 و 44/0 است، لذا تاثیر مهارت های ذهن آگاهی بر پرورش رضایت زناشویی معنادار است و هوش هیجانی در این مدل، نقشی میانجیگری جزیی دارد.
یافته های پژوهش حاکی از کارایی کلی مدل پیشنهادی داشته و می توان برنامه های آموزش مهارت های ذهن آگاهی را جزء راهکارهای نوین بهبود رضایت از زندگی زناشویی در نظر گرفت.