بررسی ابعاد بوروکراتیک سازمان مدارس دولتی شهر تهران

این مقاله به بررسی میزان تمرکزگرایی ، رسمی سازی و تخصص گرایی ، به عنوان ابعاد ساختارهای بوروکراتیک مدارس دولتی تهران و تعیین ترکیب این ابعاد در ساختار مدارس برای ایجاد سلامت سازمانی بالاتر در آنها انجام گرفته است . بدین منظور ، تعداد 223 مدرسه از میان مناطق 19 گانه آموزش و پرورش تهران با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. از میان این مدارس و به روش تصادفی ، 1700 معلم و 3600 دانش آموز انتخاب شدند تا داوطلبانه به سوالات مطرح شده پاسخ گویند .
ابزارجمع آوری اطلاعات در این پژوهش ،« پرسشنامه» بوده است . اعتبار این پرسشنامه ها از طریق اعتبار صوری ومحتوایی و روایی پرسشنامه ها با محاسبه آلفای کرانباخ به تایید رسیده است . پس از جمع آوری و تجزیه وتحلیل اطلاعات ، نتایج زیر بدست آمده است :تمام ویژگی های بورکراسی در ساختار مدارس دولتی تهران ، ملاحظه می شود ، اما ویژگی های «تخصص گرایی» در مقایسه با ویژگی های «تمرکز گرایی» و «رسمی سازی» نمود بیشتری در ساختار مدارس دولتی داشته اند. ترکیب های مختلفی از این ابعاد ساختاری در مدارس دیده شده است . ترکیب ساختاری غالب، یعنی «تمرکزگرایی متوسط، رسمی سازی متوسط، تخصص گرایی متوسط» در 45 درصد مدارس ملاحظه شده و سایر ترکیب ها در 55
در صد مابقی مدارس توزیع شده اند . مدارس با ترکیب «تمرکزگرایی کم ،رسمی سازی کم ،و تخصص گرایی زیاد» بالاترین میزان سلامت سازمانی را داشته اند. به طور کلی نتایج این پژوهش بیانگر آن است که مدل ساختاری مداری دولتی با کاهش «رسمی سازی» و «تمرکز گرایی» و افزایش «تخصص گرایی» در ساختار خود، می تواننداز سلامت روانی بالاتری بهره مند شوند.