بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس (Lavandula officinalis) براعمال حرکتی در موش صحرایی نر مدل شبه بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال ناشی از تخریب عصبی است که در حدود 1% از جمعیت بالای 50 سال اثر می گذارد. به طور کلاسیک پارکینسون به عنوان یک بیماری مربوط به سیستم حرکتی در نظر گرفته می شود و تشخیص آن بر مبنای گروهی از علائم حرکتی نظیر سفتی عضلات، کندی حرکت و اختلال در رفلکس های حرکتی و وضعی بنا نهاده می شود.
هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی موش های صحرایی مدل شبه بیماری پارکینسون است.
موش های صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند (7=n). علائم بیماری پارکینسون قبل از تجویز عصاره اسطوخدوس به وسیله تزریق درون صفاقی (ip) رزرپین (mg/kg 5 ) ایجاد شد. سه گروه از موش های صحرایی مقادیر مختلف عصاره اسطوخدوس (mg/kg، po 400، 300، 200 ) و گروه شاهد نیز به مدت 6 روز و روزی دوبار به همان حجم آب مقطر دریافت کردند. در روز هفتم، سختی عضلات و دیگر علائم پارکینسون به وسیله بار تست، روتارود و میدان باز اندازه گرفته شد.
در این مطالعه بهبود علائم ناشی از بیماری پارکینسون با استفاده از عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس مشاهده نشد و اختلالات حرکتی آن ها در مقایسه با گروه شاهد کاهش نیافت.
نتیجه گیری نهایی: عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی ناشی از بیماری پارکینسون بی تاثیر است.