اثر مواد اصلاحی آلی، شیمیایی و اسید هیومیک بر برخی ویژگی های مورفو فیزیولوژیک نهال های پسته در شرایط مزرعه

اصلاح خاک های شور-سدیمی زیرکشت پسته می تواند منجر به بهبود رشد و نمو و به دنبال آن، افزایش این محصول استراتژیک گردد. در این راستا، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، جهت بررسی تاثیر مواد آلی (کمپوست زباله شهری و کود گاوی) به میزان 15 تن در هکتار، مواد شیمیایی (گچ و گوگرد عنصری) به میزان 10 تن در هکتار و روش های مصرف اسید هیومیک (عدم مصرف، مصرف خاکی 40 لیتر و محلول پاشی 5/2 لیتر در هکتار)، در مزرعه ایزدیاران در 30 کیلومتری جنوب سیرجان اجرا شد. مواد اصلاحی آلی و شیمیایی در اسفند 1390 همزمان با کاشت نهال پسته یک ساله (رقم بادامی سیرجان)، در گودال کاشت ریخته و تیمار اسید هیومیک در اوایل خرداد سال 1391و 1392 اعمال و ویژگی های مرفو-فیزیولوژیک نهال ها در اوایل مرداد سال دوم اندازه گیری شد. نتایج (با احتمال 5% معنی دار) نشان داد که کاربرد کمپوست و گچ باعث بهبود برخی ویژگی های مورفولوژیک گیاه می گردد؛ درحالی که کاربرد گوگرد و مصرف خاکی اسید هیومیک بیشتر بر ویژگی های فیزیولوژیک اثر فزاینده دارد. بهترین برهمکنش مواد آلی و شیمیایی موثر بر ویژگی های مورفولوژیک به ترکیب گچ و کود گاوی و در ویژگی های فیزیولوژیک به ترکیب گوگرد و کمپوست تعلق گرفت. در برهمکنش مواد آلی و اسید هیومیک، کاربرد کودگاوی به همراه محلول پاشی اسید هیومیک، فقط باعث افزایش کلروفیل کل گردید. بهترین برهمکنش مواد اصلاحی شیمیایی و اسید هیومیک نیز از همراهی گوگرد و مصرف خاکی اسید هیومیک بدست آمد که این برهمکنش باعث افزایش برخی ویژگی های فیزیولوژیک گردید.