بررسی نظرات موافق و مخالف نقش مثبت دین در آرامش انسان

دستیابی به آرامش آرزوی همه است، ولی هر آرامشی، آرامش حقیقی نیست. آرامش حقیقی باید با تکیه بر باورداشت حقیقی از انسان و جهان پیرامون او، ترس های منفی انسان را از بین ببرد، پایدار باشد و با حفظ اضطراب های مثبت، حس مسوولیت پذیری انسان را مختل نکند. روان شناسانی چون استانلی هال، ویلیام جیمز، کارل گوستاو یونگ و... معتقدند که دین نقش مهمی در رسیدن انسان به آرامش دارد. آنها با ارایه دلایل و آمار معتبر اثبات می کنند که دینداران به شرط داشتن اعتقاد، مقاومت بیشتری در مقابل اضطراب ها و در نتیجه آرامش بیشتری نسبت به افراد بی دین دارند. برخی دیگر از روان شناسان مانند فروید و بعضی از شاگردانش معتقدند اگر چه دین به انسان ها آرامش می بخشد، این آرامش، کاذب است؛ زیرا دین منشاء واقعی نداشته، زاییده توهم انسان هاست. پژوهش حاضر بررسی ادله و شواهد این دو گروه و نقد آنها است. به نظر می رسد مخالفان نقش دین در آرامش فردی انسان از عواملی چون علم زدگی، انکار ماوراءالطبیعه، خلط دین و دینداری و نگاه منتقدانه به دین مسیحیت تاثیر گرفته اند، حال آنکه ادیان ابراهیمی و به ویژه دین حق به دلیل ارایه شناخت صحیح از انسان و برنامه ای متناسب با سه حوزه شناختی، عاطفی و رفتاری، انسان را به آرامش می رسانند.