راهبردهای عامل و مانع تفسیرهای قضایی کثرت گرا (رویکرد تطبیقی)

کثرت گرایی فرهنگی به عنوان یکی از مباحث مطرح در علم جامعه شناسی بر این باور است که عقاید و باورهای کلیه گروه-های اجتماعی با رویکردهای فرهنگی مختلف باید توسط فرهنگ غالب به رسمیت شناخته شود. تبلور مفهوم کثرت گرایی فرهنگی در نظام قضایی هنگامی مطرح می شود که از یک سو، عملی جرم انگاری شده باشد و از سوی دیگر، انجام این رفتار در برخی گروه های فرهنگی مجاز تلقی شود. اثربخشی کثرت گرایی فرهنگی بر گفتمان قضایی موجب شکل گیری این ایده شده است که تفسیرهای قضایی از قوانین کیفری در جوامع چند فرهنگی باید متناسب با شرایط حاکم بر آن اجتماع باشد. بر این اساس، همچنان که گروه های مختلف فرهنگی در اجتماع زیست می نمایند، تفسیرهای قضایی نیز باید کثرت گرا باشند؛ بدین معنا که قضات باید هر رفتار جنایی را در بسترهای فرهنگی خاص خود، مورد بررسی قرار دهند. در این تحقیق که به دنبال موارد بسط و تحدید تفسیرهای قضایی کثرت گرا هستیم، بدین نتجه رسیده ایم که مهم ترین راهبردهای پیش رونده تفسیرهای قضایی کثرت گرا، نظام بومی گزینی قضات و پذیرش دفاع فرهنگی است. در نقطه مقابل، اعمال رویکردهای ارزشی در رسیدگی های کیفری و عدم حضور همه جانبه هیئت منصفه در محاکم کیفری، تفسیرهای قضایی کثرت گرا را با چالش مواجه می کند.