بررسی انواع تعامل در محیط های یادگیری الکترونیکی با کیفیت یادگیری در پردیس های مجازی

هدف این پژوهش، بررسی انواع تعامل در محیط های یادگیری الکترونیکی با کیفیت یادگیری در این پردیس های مجازی است. این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی است و به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد پردیس های مجازی دانشگاه تهران (2179 نفر) است که 385 نفر از آنان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به پرسشنامه محقق ساخته که بر اساس طیف لیکرت 6 درجه ای تدوین گردید و روایی آن توسط صاحبنظران مورد تائید قرار گرفت، همچنین پایایی آن نیز بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 93/0 به دست آمد، پاسخ دادند. یافته های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی به کمک نرم افزار spss نسخه 18، تحلیل شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان دهنده این است که میان انواع تعامل (یادگیرنده- یاددهنده، یادگیرنده- یادگیرنده، یادگیرنده- محتوا، یاددهنده- یاددهنده، یاددهنده- محتوا، محتوا- محتوا) با کیفیت یادگیری در پردیس های مجازی رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. همچنین نتایج آزمون فریدمن که به منظور رتبه بندی انواع تعامل مورد استفاده قرار گرفت نیز نشان داد که تعامل «یادگیرنده- یادگیرنده » دارای بیشترین اهمیت و تعامل «محتوا- محتوا » دارای کمترین اهمیت در میان انواع تعاملات پردیس های مجازی می باشد. لذا هر قدر انواع تعامل در دانشگاه ها و پردیس های مجازی بیشتر شود، دلگرمی و انگیزه دانشجویان نیز بیشتر شده و سبب یادگیری عمیق تر، معنادارتر و با کیفیت تر آنان می گردد.