نقش خود ارزشیابی های هسته ای و احساس تنهایی در پیش بینی رضایت زناشویی و رضایت از زندگی زنان متاهل شهر تهران

مطالعه نقش تعیین کننده های شخصیتی و هیجانی در نگرش فرد نسبت به زندگی و رابطه زناشویی به دلیل جایگاه آن در تندرستی و روانشناختی مورد توجه تحقیقات گوناگونی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودارزشیابی هسته ای به عنوان یک رگه شخصیتی و احساس تنهایی به عنوان متغیر هیجانی در پیش بینی رضایت زناشویی و رضایت از زندگی زنان متاهل صورت گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. بدین منظور150 نفر از زنان متاهل شهر تهران با روش نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل مقیاس احساس تنهایی، سنجش رابطه، رضایت از زندگی و خودارزشیابی هسته ای بود. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد میان خودارزشیابی هسته ای، رضایت زناشویی و رضایت از زندگی همبستگی مثبت معنی دار (001/0P≤) و بین احساس تنهایی با رضایت زناشویی و رضایت از زندگی رابطه منفی معنی داری (001/0P≤) وجود داشته، خودارزشیابی های هسته ای و مولفه های احساس تنهایی قادرند به طور معنی داری (001/0P≤) تغییرات رضایت از زندگی و رضایت زناشویی را تبیین نمایند. تقویت مولفه های مثبت پایدار شخصیتی می تواند با اشکال مشاوره، مداخله و درمان در آغاز و تداوم زندگی زناشویی موفق موثر واقع شود.