ویژگی های روان سنجی نسخه تجدیدنظرشده آزمون جهت گیری زندگی

هدف پژوهش تعیین ویژگی های روان سنجی آزمون جهت گیری زندگی شی یر، کارور و بریجس (1994) در زنان ایرانی بود.
روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری 400 نفر از مادران دانش آموزان یکی از مدارس دخترانه منطقه یک شهر تهران بود که در نیم سال اول سال تحصیلی 95-1394 با روش نمونه گیری دردسترس 120 مادر به ازای هر متغیر 10 نفر با هدف کشف ساختار عاملی زیربنایی آزمون جهت گیری زندگی انتخاب و آزمون مذکور در مورد آن ها اجرا شد. 200 زن نیز به ازای هر متغیر 20 نفر با هدف فرض آزمایی و تعیین میزان برازندگی الگوی مفروض با داده های مشاهده شده انتخاب و آزمون جهت گیری زندگی، مقیاس ارزیابی استرس رویلی، روسچ، جاریکا و واگان (2005)، مقیاس رضایت از زندگی دینر، ایمونس، لارسن و گریفین (1985) و فهرست عواطف مثبت و منفی واتسون، کلارک و تلگن (1988) در مورد آن ها اجرا شد.
نتایج نشان داد آزمون جهت گیری زندگی از دو عامل خوش بینی و بدبینی تشکیل شده و با داده ها دارای برازش مطلوبی است. بررسی روایی سازه آزمون جهت گیری زندگی نشان داد ضریب همبستگی دو عامل خوش بینی و بدبینی با آزمون رضایت از زندگی به ترتیب 33/0 و 35/0، با عاطفه مثبت 33/0 و 20/0-، با عاطفه منفی 22/0- و 26/0 و با ارزیابی های شناختی شامل تهدید 20/0- و 30/0، با چالش 18/0 و 20/0- و با منابع 22/0 و 17/0؛ و ضرایب همسانی درونی آزمون نیز برای خوش بینی 88/0 و برای بدبینی 77/0 است (001/0=P).
آزمون جهت گیری زندگی به مثابه ابزاری دقیق، از روایی و پایایی مطلوبی برای سنجش سبک ارجح زنان ایرانی برای پیش بینی وقوع رخدادهای مثبت و منفی در آینده، برخوردار است.