اثربخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی -رفتاری بر اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس

مقدمه شیوع بالای اختلالات روانی در بیماران مبتلا به بیماری های پوستی در تحقیقات متعددی تایید شده است. پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که جنبه روان - تنی داشته و تحقیقات مختلف بیانگر ظهور یا تشدید علائم بیماری با عوامل روانشناختی می باشد. همچنین مطالعات نشان دهنده شیوع بالاتر اضطراب و افسردگی در بیماران پسوریازیس نسبت به جمعیت عمومی است. پسوریازیس بر کیفیت زندگی این بیماران نیز تاثیر زیادی دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری مدیریت استرس بر اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس است.
روش کار این پژوهش، مطالعه ای شبه تجربی مورد شاهدی که در سال 1391 دربیمارستان قائم مشهد که با پیش آزمون، پس آزمون و گروه شاهد انجام شده است. نمونه شامل 16 بیمار با تشخیص پسوریازیس بود که پس از انجام مصاحبه تشخیصی و تایید اضطراب و افسردگی در آنها بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشو شاهد(8 نفر) قرار داده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مقیاس بالینی اضطراب و افسردگی HADS، پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت SF-36 و شاخص کیفیت زندگی در بیماران پوستی DLQI استفاده شد. درمان شناختی -رفتاری مدیریت استرس طی 8 جلسه روی گروه آزمایش انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
نتایج نتایج نشان داد که میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه شاهد افزایش پیدا کرد (0.05P<) و میانگین نمرات اضطراب و افسردگی کاهش داشت(0.05p<). نتایج این پژوهش حاکی از اثر بخشی مداخله گروهی مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس بود.
نتیجه گیری نتایج این پ‍ژوهش حاکی از اثربخشی مداخله گروهی مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پسوریازیس بود.