رابطه برخی ویژگی های آنتروپومتریکی با تعادل ایستا و پویای دانشجویان دختر غیرفعال شهرستان چابهار

مقدمه و اهداف تعادل در فعالیت های روزانه و ورزشی بسیار مهم است و می تواند با ویژگی های آنتروپومتریکی ارتباط داشته باشد، اما این موضوع در دختران جوان غیرفعال کمتر بررسی شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین برخی ویژگی های آنتروپومتریکی با تعادل ایستا و پویا در دانشجویان دختر غیرفعال شهرستان چابهار بود.
مواد و روش ها در تحقیق حاضر 158 دختر دانشجو با رده سنی 18 تا 25 سال در سال تحصیلی 94-1393 شرکت داشتند. آزمودنی ها از میان دانشجویان داوطلب دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار به طور تصادفی انتخاب شدند. ویژگی های آنتروپومتریکی شامل قد، وزن، شاخص توده بدنی، نسبت دورکمر به دور باسن، طول و محیط اندام تحتانی در عریض ترین قسمت بود. به منظور ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون فرشته در سطح پایدار در دو حالت چشم باز و بسته (پای برتر و غیربرتر) و آزمون برخاستن و رفتن استفاده گردید. ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی معناداری متغیرها استفاده شد.
یافته ها یافته های تحقیق همبستگی معکوس ضعیفی را بین طول ساق پا و تعادل پویا (164/0-=r) و ارتباط مستقیم ضعیفی بین شاخص توده بدنی و تعادل پویا نشان داد (164/0+=r). در اندازه گیری تعادل ایستا با چشم باز روی پای برتر ارتباطی بین طول ساق پا و تعادل مشاهده شد (172/0+=r). برخلاف آن در اندازه گیری تعادل ایستا با چشم بسته روی پای برتر و غیر برتر هیچ ارتباط معناداری بین ویژگی های آنتروپومتریکی و تعادل مشاهده نشد.
نتیجه گیری در مجموع در تحقیق حاضر ارتباط معنادار اما ضعیفی بین برخی از ویژگی های آنتروپومتریکی و تعادل مشاهده شد و به نظر می رسد ویژگی های آنتروپومتریکی به تنهایی نمی تواند تعادل ایستا و پویا را در دانشجویان دختر جوان سالم و غیرفعال تحت تاثیر قرار دهد و احتمالا عوامل دیگری مانند حس بینایی، سیستم دهلیزی و حس عمقی نیز در این رابطه تاثیر گذار هستند.