تاثیر ارتفاع قوس طولی داخلی کف پا بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران مرد دانشگاهی

مقدمه و اهداف تعادل یکی از فاکتورهای مهم آمادگی حرکتی بوده و از عوامل اساسی در حفظ پوسچر بدنی و انجام مهارت های ورزشی است، همچنین تعادل در زنجیره حرکتی بسته حفظ می شود و کف پا پایین ترین قسمت این زنجیره است و از طرفی دیگر این موضوع در بین ورزشکاران حائز اهمیت است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ارتفاع قوس طولی داخلی کف پا بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران مرد دانشگاهی بود.
مواد و روش ها با توجه به اهداف و محتوای تحقیق حاضر، این تحقیق از نوع علی-مقایسه ای بوده و روش نمونه گیری از نوع هدفمند می باشد که تعادل ایستا و پویای 90 ورزشکار دانشگاهی 18 الی 25 سال در قالب سه گروه دارای سوپینیشن افزایش یافته (30 نفر)، پرونیشن افزایش یافته (30 نفر) و کف پای طبیعی (30 نفر) به ترتیب به وسیله دستگاه توزیع فشار زبریس در حالت ایستاده با چشمان باز و تست تعادلی Y ارزیابی شد. همچنین، به منظور تعیین ارتفاع قوس طولی داخلی کف پای آزمودنی ها از آزمون افت استخوان ناوی با استفاده از روش توصیفی برادی استفاده گردید. به منظور تحلیل داده های آماری و مقایسه بین گروه ها نیز از روش آماری آنوا یک راهه استفاده گردید.
یافته ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تفاوت معناداری در میانگین نوسان پوسچر در حالت ایستاده (تعادل ایستا) در بین گروه های سه گانه وجود داشت (2 و 87df= ،85/4F= ،01/0p=)، اگرچه این تفاوت در میزان میانگین نمرات کسب شده در آزمون Y (تعادل پویا)، معنادار نبود (2 و 87df= ،25/2=F ،11/0p=).
نتیجه گیری با توجه به نتایج تحقیق حاضر، اگرچه تغییر ارتفاع قوس طولی داخلی کف پا بر روی تعادل ایستای آزمودنی ها دارای تاثیر منفی بود، اما در تعادل پویای آنها تاثیر معنادار نداشت. لذا پیشنهاد می شود در برنامه تمرینات اصلاحی، ورزشی و توانبخشی در افراد دارای سوپینیشن و پرونیشن افزایش یافته به ویژه در ورزشکاران مبتلا، بر تجویز تمرینات تعادلی ایستا تاکید شود و همچنین با توجه به تعدد عوامل تاثیرگذار بر تعادل پویا، بررسی این عوامل در هنگام ارزیابی تعادل پویا مدنظر قرار گیرد.