ترکیب های محافظ سرما در شفیره های آزمایشگاهی و زمستان گذران سفیده بزرگ کلم Pieris brassicae (Lepidoptera: Pieridae)

سفیده بزرگ کلم Pieris brassicae (L.)، از آفات مهم گیاهان خانواده چلیپاسانان بوده که به صورت شفیره روی گیاهان مختلف یا دیگر پناهگاه ها، زمستان را پشت سر می گذارد. در زمینه تغییرپذیری فیزیولوژیکی این آفت در طول زمستان که آن را در برابر دماهای پایین متحمل می سازد اطلاعات کمی در دست است. لذا در این بررسی، ترکیب های محافظ سرما در حشرات گردآوری شده در ماه های پاییز و زمستان و همچنین شفیره های آزمایشگاهی که به مدت یک هفته در دماهای 27، 15، 10، 7 و 4 درجه سلسیوس تیمار شده بودند با کمک LC/MS شناسایی و روند تغییرپذیری آن ها با کمک HPLC بررسی شد. همچنین تغییر گلیکوژن به عنوان مهم ترین منبع ترکیب های محافظ سرما بررسی شد. چهار ترکیب ترهالوز، سوربیتول، گلوکز و اینوزیتول شناسایی شدند که در میان آن ها ترهالوز و پس از آن سوربیتول بیشترین افزایش را در ماه های زمستان نشان دادند و به موازات این تغییرپذیری ها کاهش معنی داری در میزان گلیکوژن مشاهده شد. همچنین دو ترکیب ترهالوز و سوربیتول در شفیره های آزمایشگاهی تیمارشده در دمای 7 و 4 درجه سلسیوس به طرز معنی داری افزایش یافتند. به این ترتیب به نظر می رسد افزایش ترهالوز و سوربیتول به عنوان مهم ترین ترکیب محافظ سرما نقش به سزایی را در تحمل دماهای پایین زمستان در این حشره ایفا کند و دماهای زیر 10 درجه سلسیوس سبب القای این ترکیب ها در این شفیره ها شود.