بررسی مقاومت به بیماری زنگ زرد در رگه های دابل هاپلویید گندم نسبت به نژاد پرآزار 98E150A+

زنگ زرد Puccinia striiformis f.sp. tritici، از مهم ترین و زیانبارترین بیماری در زراعت گندم است که پراکندگی گسترده ای در سراسر جهان داشته و در اغلب مناطق کشور نیز وجود دارد. در سال های همه گیری می تواند آسیب بسیار زیادی به محصول گندم وارد کند. تولید رقم های مقاوم موثرترین روش کنترل در مقابل نژادهای زنگ زرد است. در این پژوهش از یک نژاد پرآزار زنگ زرد که از منطقه ساری گردآوری شده و بر پایه واکنش های رقم های افتراقی، 198E150A+، Yr27 نام گذاری شده بود، برای ارزیابی مقاومت 64 رگه (لاین) دابل هاپلویید ناشی از روش حذف کروموزومی تلاقی گندم و ذرت به همراه شاهدهای حساس (بولانی و موروکو) و مقاوم (مروارید، پارسی و سیوند) گندم در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار استفاده شد. گیاهچه ها در مرحله دو برگی، با نژاد یادشده مایه زنی شدند. اجزای مقاومت شامل، تیپ آلودگی (Infection type)، دوره نهان (Latent period)، اندازه جوش ها (Pustule size) و تراکم جوش ها (Pustule density) در شرایط گلخانه اندازه گیری شد. تجزیه واریانس برای همه صفات، تفاوت بسیار معنی دار بین ژنوتیپ ها را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد، بین صفات اندازه گیری شده همبستگی شدید وجود دارد. بنا بر نتایج به دست آمده، شمار 21 رگه از ژنوتیپ های مورد بررسی دارای واکنش مقاومت و دیگر رگه ها واکنش هایی از نیمه مقاوم تا حساس نسبت به زنگ زرد داشتند. رگه های مقاوم می توانند به عنوان منابع مقاومت جدید در مرحله گیاهچه نسبت به بیماری زنگ زرد استفاده شوند.