مقایسه وضعیت تجربه پوسیدگی دندان و نیازهای درمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم با کودکان سالم

مطالعات درباره وضعیت سلامت دهان و دندان کودکان مبتلا به اوتیسم اندک است و نتایج مطالعات گاهی با یکدیگر متفاوتند. هدف از این مطالعه مقایسه تجربه پوسیدگی دندانی در کودکان مبتلا به اوتیسم با کودکان سالمبود.
در این مطالعه مقطعی، 70 کودک مبتلا به اوتیسم و 70 کودکسالم 8 تا 12 ساله مورد بررسی قرار گرفتند. سن، جنس و تحصیلات پدر و مادر در دو گروه ثبت شد. تعداد دندان های دائمی و شیری پوسیده،ترمیم شده و کشیده شده (DMFT/dmft) در دو گروه ثبت گردید. آزمون منویتنی و کای دو جهت آنالیز آماری استفاده شد. 05/0P< از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
در جامعه مورد مطالعه، تحصیلات پدر در گروه کودکان مبتلا به اوتیسم به طور معنی داری بالاتر بود (002/0P=). اما در مورد تحصیلات ما در تفاوت معنی داری وجود نداشت (051/0P=). همچنین، تفاوت معنی داری بین دو گروه در شاخص تجربه پوسیدگی ((DMFT/dmftدر دندان های شیری (53/0P=) و دائمی (85/0P=) وجود نداشت. کودکان مبتلا به اوتیسم نیازهای دندانی برآورده نشده بیشتری در سیستم دندانی شیری در مقایسه با کودکان سالم داشتند (002/0P=).
کودکان مبتلا به اوتیسم موردمطالعه، تجربه پوسیدگی دندان مشابه با کودکان سالم داشتند. با این حال نیازهای دندانی برآورده نشده دندانی در دوره دندانی شیری در کودکان اوتیستیک بیشتر از کودکان سالم بود.