بررسی ساختار ژنتیکی روباه معمولی(Vulpes vulpes) در مرکز ایران با استفاده از توالی ژن ناحیه کنترل میتوکندری

در این مطالعه به منظور بررسی ساختار ژنتیکی روباه معمولی در مناطق مرکزی ایران، 32 نمونه بافت از پنج استان (اصفهان، تهران، سمنان، کرمان و یزد) جمع آوری شد. پس از استخراج DNA، ژن ناحیه کنترل از ژنوم میتوکندری توسط واکنش زنجیره ای پلی مراز تکثیر و 327 جفت نوکلئوتید از این ژن برای هر نمونه توالی یابی شد. نتایج نشان داد که 24 هاپلوتایپ متفاوت در بین نمونه ها وجود دارد و تنوع هاپلوتایپی برابر با 98/0 است. با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل واریانس مولکولی (AMOVA) نمونه ها، شباهت متوسطی بین جمعیت ها وجود دارد و بیش ترین واریانس نمونه ها مربوط به تغییرات درون جمعیتی است. بر اساس میزان شاخص راجر-هارپندینگ و چند نمایی بودن نمودار آن گسترش گونه اتفاق نیفتاده است، اما بر اساس نتایج دو آماره تاجیما و FU می توان نتیجه گرفت که امکان گسترش گونه در گذشته وجود داشته، اما این گسترش معنی دار نبوده است. درخت تبارزایشی رسم شده بیانگر این مسئله است که ساختار ژنتیکی مستقلی برای جمعیت های مورد مطالعه وجود ندارد و تفاوت درون جمعیتی بیش تر از تفاوت بین جمعیتی است و شبکه هاپلوتایپی رسم شده نیز این نظر را تایید می کند. اگرچه با توالی یابی یک قسمت کوتاه از ژنوم یک گونه به تنهایی نمی توان برنامه حفاظتی برای یک گونه را مشخص نمود ولی بر اساس نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که جمعیت روباه در این مناطق در حال حاضر با مشکل گردنه بطری روبرو نیست.