بررسی و نقد شاخصه های تاویلگرایی در جریان های انحرافی مهدویت

بهره گیری از «تاویل»، از بارزترین شگردهای جریان های انحرافی در موضوع مهدویت است؛ چراکه تاویل راه سوء استفاده از نصوص دینی را به منظور توجیه عقاید فرقه ای برای آنان می گشاید؛ به نحوی که میتوانند خود را برای دینباوران تزیین کنند و مشروعیت خویش را به دیگران بنمایانند. شناخت ویژگی ها و شاخصه های تاویل در فرقه های انحرافی مهدویت، زمینه فعالیت آنان را از بین خواهد برد و آسیبهای این فرقه ها را کاهش خواهد داد. ازاینرو، این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، به شاخصه ها و ویژگی های تاویلات فرقه های انحرافی مهدویت می پردازد. برخی از ویژگی ها، مانند به کارگیری نصوص متشابه و ضعیف مربوط به نصوص تاویل شده است و برخی دیگر، ویژگی های روشی تاویل، نظیر جعل و تحریف در فرقه ها است. در دسته دیگر ویژگی های عملکردی تاویلگر، مانند ذوقگرایی، ضدیت با نهاد روحانیت و طرح ادعاهای تدریجی در قالب تاویل، مورد اشاره قرار میگیرد و در نهایت شاخصه های تبلیغاتی تاویل، مانند فضاسازی ایام ظهور برشمرده میشود.