تعیین گروه های سازگاری رویشی در جمعیت قارچ Botrytis cinerae با استفاده از جهش یافته های sul

در این تحقیق ساختار جمعیت قارچ (tel: Botrytinia fakelianae)Botrytis cinerea از طریق بررسی گروه های سازگاری رویشی (VCG) با استفاده از جهش یافته های sul که قادر به استفاده از یون سولفات نیستند مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور 26 جدایه قارچ B.cinerea از میزبان های صیفی و سبزی از گلخانه های منطقه ورامین جمع آوری شد. نمونه ها پس از شناسایی، به منظور خالص سازی تک اسپور شده و روی محیط کشت اختصاصی BSM کشت شدند. به منظور بررسی گروه های سازگاری رویشی (VCG) جدایه ها، روی محیط کشت پایه Vogel''s حاوی سدیم سلنات (یک تا سه گرم در لیتر) رشد داده شدند. سلنات یک ترکیب سمی و آنالوگ سولفات بوده و قارچ ها قادر به استفاده از آن نیستند. جهش یافتگان مقاوم به سلنات در این محیط به صورت سکتورهایی با رشد سریع که از حاشیه کلنی خارج شده بودند مشاهده شدند. جهش یافتگان سپس به منظور تایید به محیط کشت پایه (MM:Minimmal Media) منتقل و خصوصیات رشدی آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. جهش یافتگان اکسوتروفی که دارای رشد تنک روی محیط کشت پایه و دارای رشد وحشی روی محیط کشت پایه همراه با ال- متیونین بودند به عنوان جهش یافتگان sul تعیین شدند. پس از اطمینان از بروز جهش بر اساس الگوی رشد اکسوتروف روی محیط کشت پایه، جهش یافتگان sul به منظور تعیین فنوتیپ به محیط حاوی پتاسیم کرومات منتقل شدند. جدایه هایی که قادر به رشد روی این محیط بودند مقاوم به پتاسیم کرومات و در غیر این صورت حساس به پتاسیم کرومات تعیین فنوتیپ شدند. در نهایت به منظور تعیین گروه های سازگاری رویشی جهش یافتگان حساس به پتاسیم کرومات از یک جدایه در مقابل جهش یافتگان مقاوم به پتاسیم کرومات از جدایه دیگر قرار داده شد. محل تماس دو جدایه از نظر رشد پروتروفیک (نشان دهنده سازگاری) و یا وجود شکاف (نشان دهنده ناسازگاری) بعد از یک ماه مورد بررسی قرار گرفت. جدایه هایی که در محل تماس رشد پروتروفیک از خود نشان دادند، سازگار و در یک گروه سازگاری رویشی قرار داده شدند. در نهایت از مجموع 26 جدایه مورد بررسی تعداد 15 گروه سازگار رویشی تعیین شد، گروه های سازگاری رویشی با نوع میزبان و مناطق جمع آوری شده همبستگی نداشتند.