اثرات استفاده از دو هورمون eCG و GnRH بر عملکرد تولیدمثلی بزهای خلخالی در فصل تولید مثلی

زمینه مطالعاتی: افرایش نرخ تخمک گذاری در بزهای ماده منجربه بهبود عملکرد تولیدمثلی از طرق افزایش در نرخ دوقلوزایی و نرخ بزغاله زایی می گردد.
هدف تحقیق حاضر بهبود عملکرد تولیدمثلی بزهای ماده با استفاده از هورمون های GnRH و eCG بود.
برای این منظور تعداد 150 راس بز ماده نژاد خلخالی در قالب طرح کاملا تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. برنامه همزمان سازی فحلی شامل اسفنج گذاری بمدت 16 روز بود. بعد از خارج نمودن اسفنج ها، گروه کنترل (T1) بدون دریافت هیچ هورمونی به منظور جفت گیری در معرض بزهای نر قرار داده شدند. گروه دوم (T2) و گروه سوم (T3) به ترتیب 400 واحد بین المللی eCG و 400 واحد بین المللی eCG همرا با 50 میکروگرم GnRH به صورت عضلانی دریافت کردند. سپس بزها فحل یابی شدند و با بزهای نر جفت گیری کردند. همچنین غلظت هورمون های استروژن و پروژسترون در زمان های مختلف سیدر گذاری در گروه ها اندازه گیری شد.
تیمار ها تاثیری روی نرخ زایش و نرخ آبستنی بزها در فصل تولید مثلی نداشت (05/0< P). از نظر آماری نرخ بزغاله زایی در گروه کنترل (106 درصد) نسبت به گروه های دیگر (تیمارهای دوم و سوم به ترتیب 158 و 188) کمتر بود. همچنین راندمان تولید بزغاله در تیمارهای 1 تا 3 به ترتیب 113، 175 و 188 درصد محاسبه شد که از این نظر نیز، تیمارهای گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری در سطح 05/0 داشتند. نرخ دوقلوزایی در تیمارهای دوم و سوم به ترتیب 49 و 56 درصد بود که نسبت به گروه شاهد (13 درصد) تفاوت معنی داری در سطح 05/0 داشتند. غلظت هورمون های استروژن و پروژسترون بین سه گروه آزمایشی در زمان های مختلف سیدر گذاری اختلاف معنی داری نداشتند (05/0< P).
نتیجه گیری نهایی: استفاده از تیمارهای هورمونی در فصل تولید مثل در بز خلخالی عملکرد تولیدمثل را بهبود داد.