پهنه بندی توان اکولوژیک کشت ذرت با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) در شهرستان بوکان

تضمین امنیت غذایی و معیشت کشاورزی مستلزم نگرشی جامع و سیستماتیک است که هدف آن استفاده پایدار و مدیریت منابع طبیعی از طریق توسعه و انطباق فناوری کشاورزی و تجارب مدیریتی است. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر یافتن مکان های مناسب برای کشت ذرت در سطح شهرستان بوکان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ نوع تحقیق توصیفی- اکتشافی و از نظر شیوه گردآوری داده ها کتابخانه ای است. جهت انجام تحقیق، دو معیار اصلی محیط (با پارامترهایی از قبیل سنگ شناسی، خاک شناسی، کاربری اراضی، پوشش گیاهی، منابع آب و نیز لایه مدل رقومی ارتفاعی یا DEM) و اقلیم (با پارامترهایی مانند دما، رطوبت، باد، بارش سالیانه، تبخیر و تعرق) ابتدا به تفکیک و سپس به صورت ترکیبی مورد بررسی قرار گرفت، به این ترتیب که در مرحله نخست داده های اقلیمی از پنج ایستگاه پیرامونی شهرستان بوکان برای یک دوره مشترک 21 ساله (1985 تا 2005 میلادی) و داده های محیطی بر پایه مقیاس 000،1:50 جمع آوری شد. در مرحله بعد و پس از استخراج نیازمندی های اکولوژیک ذرت، این داده ها بر اساس اولویت تاثیرگذاری بر کشت این محصول با روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ارزش گذاری و سپس کل سطح شهرستان بوکان به منظور کشت ذرت با استفاده از GIS و سایر نرم افزارهای مرتبط مورد تجزیه و تحلیل، شناسایی و رتبه بندی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که نواحی شمالی بخش سیمینه (با 2/13درصد از مساحت شهرستان) مناسب ترین و دهستان ایل گورک (واقع در جنوب غربی شهرستان با 6 درصد از کل مساحت شهرستان) نامناسب ترین پتانسیل را برای کشت ذرت دارند.