تجزیه و تحلیل کینماتیک مفاصل اندام فوقانی هنگام اجرای مهارت ضربه مشت مستقیم با سه روش مختلف تمرینی در دو گروه آماتور و نخبه

هدف از این مطالعه مقایسه کینماتیک اندام فوقانی بوکسورها هنگام انجام ضربه مشت مستقیم با استفاده از سه روش بود: سایه زدن، ضربه مشت در برابر کیسه بوکس و ضربه مشت در برابر گارد حریف. تاثیر عامل سطح مهارت بر عملکرد کینماتیکی، به وسیله انجام آزمایشات این مطالعه بر روی دو گروه آماتور و نخبه مورد ارزیابی قرار گرفت.
آزمایشات این مطالعه بر روی بازوی غالب و بدون آسیب دیدگی، 10 بوکسور نخبه و 10 بوکسور آماتور انجام گرفت. از هر آزمودنی خواسته شد تا 6 ضربه مشت مستقیم با استفاده از روش سایه زدن (ضربه در برابر حریف مجازی)، 6 ضربه در برابر کیسه بوکس و 6 ضربه در برابر گارد حریف را با تمام توان خود اجرا کند، در حالی که همزمان متغیرهای کینماتیکی بازو و ساعد آزمودنی ها به وسیله ی بهره گیری از 4 دوربین viconبا فرکانس Hz 200 ثبت گردید. تاثیر عامل سه روش مشت زنی بر متغیرهای کینماتیکی اندام فوقانی از طریق آنالیز واریانس ویژه داده های تکراری (ANOVA Repeated Measure) و تاثیر سطح مهارت با استفاده از آزمون تحلیل واریانس طرح چند متغیره (ANOVA Multivariate) مورد ارزیابی قرار گرفت (05/0≥p).
اثر عامل روش مشت زنی معنادار است (000/0=p). ضربه مشت در برابر گارد حریف و سایه زدن به ترتیب موجب ایجاد بیشترین و کمترین سرعت زاویه ای در بازو و ساعد دست ضربه زننده می گردند. اثر عامل گروه معنادار است (000/0=p). بدین ترتیب که بوکسورهای نخبه به طور معناداری مقادیر سرعت زاویه ای بالاتری نسبت به گروه آماتور هنگام انجام ضربه مشت مستقیم داشتند.
به نظر می رسد هنگامی که هدف واقعی و مشخصی برای انجام ضربه مشت وجود ندارد، همانند اجرا به روش سایه زدن، بوکسورهای آماتور دچار نوعی سردرگمی شده و مقادیر سرعت و در نتیجه تکانه کمتری در ضربه مشت خود ایجاد می کنند. نتایج بر گرفته از این تحقیق نشان از وجود یک استراتژی وابسته به سطح مهارت جهت انجام شیو های مختلف مشت زنی داشت. به طوری که، در اندام فوقانی هنگام ضربه مشت بین دو عامل سطح مهارت و نوع تکنیک اجرا شده تاثیر متقابل وجود داشت.