مقایسه درصد فازهای استقرار و نوسان و نیروی واکنش زمین بین جوانان و سالمندان حین راه رفتن با سرعت-های مختلف

مقایسه اثر سرعت های مختلف گام برداری بر پارامترهای فضایی- زمانی و کینتیکی می تواند منجر به درک بهتری از تفاوت های ذاتی الگوی راه رفتن جوانان و سالمندان شود. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه درصد فازهای استقرار و نوسان گام برداری و نیروی واکنش عمودی زمین بین جوانان و سالمندان درحین راه رفتن با سرعت های مختلف، بود.
تعداد 20 مرد جوان و 20 مرد سالمند سالم به ترتیب با میانگین سنی 73/25 و 54/66 سال به روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب شدند. درصد فازهای استقرار و نوسان یک چرخه گام برداری و نیروی واکنش عمودی زمین(VGRF) در فاز استقرار حین راه رفتن در یک مسیر 10 متری با سرعت های کند، متوسط و سریع با صفحه نیروی کیستلر ثبت گردید. تحلیل داده ها با آزمون ANOVA با اندازه گیری های مکرر و بونفرونی صورت گرفت.
نتایج نشان داد که هم در گروه جوانان و هم در گروه سالمندان، با افزایش سرعت راه رفتن، درصد فاز استقرار کاهش و درصد فاز نوسان افزایش یافت(01/0>p)؛ اما بین دو گروه، تفاوتی وجود نداشت(05/0p). بعلاوه، در هردو گروه سنی در مقدار نیروهای فازهای پذیرش وزن و پیشروی، بین سرعت های مختلف راه رفتن تفاوت های معنی داری مشاهده شد(01/0>p).

نتیجه گیری

بطور کلی، درصد فازهای استقرار و نوسان یک چرخه گام برداری بین جوانان و سالمندان مشابه است. پایین تر بودن VGRF در فازهای پذیرش وزن و پیشروی در سرعت های بالاتر در سالمندان، احتمالا نشان دهنده ضعف عضلات اکستنسور زانو، اکستنسور هیپ و پلانتارفلکسور مچ پا است. به نظر می رسد سالمندان، سرعت تولید نیرو را درطی راه رفتن سریع تعدیل می کنند تا به ظرفیت لازم برای تولید نیرو دست یابند و از این طریق بر ضعف عضلات اندام تحتانی خویش غلبه کنند.