مکانیابی بهینه حسگرهای هوشمند ترافیکی با تکنیکهای تصمیم گیری چند معیاره (ویکور، پرامتی، تاپسیس) و سیستم اطلاعات مکانی (GIS)

امروزه استفاده از شبکه حسگرهای هوشمند در بسیاری از کاربردهای شهری از جمله حمل و نقل و ترافیک گسترش یافته است. نقاط گرهی در شبکه حسگرها در مناطق تحت پایش قابلیت حرکت داشته و می توانند به جمع آوری اطلاعات مختلف بپردازد. اطلاعات جمع آوری شده از طریق ارتباط بی سیم به بخش مرکزی شبکه منتقل شده تا به جهت اجرای تصمیم گیری های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. برای نمونه با استفاده از شبکه حسگرها در حوزه ترافیک میتوان به جمع آوری پارامترهای مختلف ترافیکی مانند میزان ترافیک، سرعت وسایل نقلیه و شناسایی وسایل نقلیه به منظور ردیابی آنها پرداخت. البته علیرغم اهمیت زیرساخت مذکور نیازست که روش مناسبی در جهت استقرار بهینه آنها در مناطق تحت پایش لحاظ شود. این مسئله علاوه بر آنکه تضمین کننده میزان پوشش مناسب حسگرها در منطقه تحت پایش خواهد بود، با امکان شناسایی مناطق بهینه، نقش مهمی در کاهش هزینه نصب زیرساخت مذکور ایفا می کند. بنابراین هدف این تحقیق ارائه یک روش تحلیلی مناسب جهت مکانیابی بهینه حسگرهای ترافیکی است. روش پیشنهادی تلفیقی از تصمیم گیری چند معیاره و تحلیلهای مورد استفاده در سیستم اطلاعات مکانی است. به منظور افزایش کارایی روش پیشنهادی از بین تکنیکهای مرسوم در تصمیم گیری چند معیاره امکان مقایسه سه روش مرسوم تاپسیس، ویکور و پرامتی در منطقه مطالعه که بخشی از شبکه معابر شمال واشنگتن است فراهم شده است. این موضوع نقش مهمی در کمک به رفع محدودیت و دامنه کاربرد هر روش و امکان انتخاب یک روش مناسب از بین روش های کاربردی در شرایط خاص مشابه با تحقیق مذکور را دارد.