تاثیر قارچ Funneliformis mosseae در بیان ژن دهیدرین در نهال های پسته ایرانی تحت تنش خشکی

قارچ های میکوریزی آربوسکولار یکی از مهمترین و فراوان ترین میکروارگانیسم های خاک زی هستند. این قارچ ها با 80 تا 90 درصد از گونه های گیاهی همزیستی برقرار می کنند. همزیستی میکوریزی می تواند الگوی بیان ژن دهیدرین را تحت تنش خشکی تغییر دهد. پروتئین های دهیدرین، در زمان تنش خشکی باعث آبگیری سلول های گیاهی می شوند، در سلول تجمع کرده، از ساختار غشاها و ماکرومولکول ها حفاظت می کنند. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی عملکرد قارچ Funneliformis mosseae در تغییر بیان ژن دهیدرین نهال های میکوریزی پسته ایرانی در طول دوره تنش خشکی است. همه نهال ها به مدت دو سال، سه بار در هفته آبیاری شدند، سپس تنش خشکی به مدت نه روز اعمال شد که در این مرحله علائم پژمردگی در برگ نهال ها مشاهده شد، سپس نهال ها آبیاری دوباره شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی منجر به کاهش درصد کلونیزاسیون قارچ در ریشه نهال های پسته ایرانی شد. بیان ژن دهیدرین در نهال های پسته ایرانی (بدون میکوریز) در نهمین روز اعمال تنش خشکی به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش یافت، اما همزیستی پسته ایرانی با قارچF.mosseaeبیان ژن دهیدرین را تحت تنش خشکی، به طور معنی داری کاهش داد. در نهایت می توان گفت که افزایش بیان ژن دهیدرین راهکار استفاده شده توسط همزیستی میکوریزی برای مقاومت به خشکی نهال های پسته ایرانی نبوده است، شاید مهمترین عملکرد قارچ های میکوریزی در تحمل به خشکی گیاهان، از طریق اجتناب از تنش خشکی در گیاهان است.