پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس تاب آوری و شادکامی در سالمندان

در قرن حاضر افزایش سریع تعداد سالمندان، وجود ناتوانی، کاهش استقلال و افزایش وابستگی در بسیاری از آنان، ضرورت توجه به مساله رضایت از زندگی را در این قشر افزایش داده است.پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین تاب آوری و شادکامی با رضایت از زندگی در سالمندان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل سالمندان سرای سالمندان شهر کرمانشاه بود که به روش نمونه گیری در دسترس، نمونه ای به حجم 120 نفر(54 نفر مرد، 66 نفر زن) انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون، شادکامی آکسفورد و رضایت از زندگی سالمندان استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها نشان داد که متغیرهای تاب آوری و شادکامی توان پیش بینی رضایت از زندگی در سالمندان را دارند. در نتیجه می توان گفت با توجه به نقش تاب آوری و شادکامی بر رضایت از زندگی سالمندان و اهمیت این جنبه از سلامت، ضرورت توجه بیشتر به این موضوع در قشر سالمند احساس می گردد.