ارائه مدل مفهومی بهینه سازی متعامل شبکه جریان های سواره و پیاده شهری؛ گامی نوین در راستای برنامه ریزی تحقق پذیر جهت بازآفرینی بافت های تاریخی

مداخله در بافت های تاریخی به عنوان گونه ای خاص از بافت های شهری که پتانسیل ها و محدودیت های خاصی را به همراه دارد، در جهت برقراری تعادل مابین حفاظت و توسعه و تحقق هدف بازآفرینی به دلیل پیچیدگی موضوعات حاکم، امری بس دشوار است و قطعا بدون بهره گیری از رویکردها و ابزارهای تدوین شده در سایر علوم، نمی توان مداخله ای کارامد را انتظار داشت. برنامه ریزی استراتژیک که ریشه در مبانی و اصول نگرش سیستمی و برنامه ریزی سیستماتیک دارد و حاصل از پیشرفت های علم مدیریت در برخورد با مسائل و موضوعات پیچیده و غامض است، ابزارهای کارامد و توانمندی را جهت ارتقاء کیفی فرآیند تصمیم سازی و تصمیم گیری پیشنهاد می دهد. در این راستا، تحقیق در عملیات به عنوان رویکرد متاخر برنامه ریزی استراتژیک، با به کارگیری مفاهیم نوینی از جمله مدل سازی و بهینه سازی در بسیاری از رشته های دانش از جمله شهرسازی نفوذ کرده است. در این مقاله با شناسایی و تعیین محورهای مستخرج از برنامه ریزی سیستماتیک و استراتژیک و در نهایت با تلفیق محورهای مستخرج از هر دو فرآیند، دو مدل مفهومی مبتنی بر تحقیق در عملیات پیشنهاد شده است که با تمرکز بر شبکه جریان های سواره و پیاده، اهداف مختلف بازآفرینی بافت را پوشش می دهند. برقراری تعامل و ارتباط دوسویه مابین دو مدل پیشنهادی، آخرین گام از فرآیند پیشنهادی این مقاله در جهت حصول مداخله بهینه با هدف بازآفرینی بافت است که منجر به تدوین یک مدل مفهومی جامع و یکپارچه مبتنی بر تحقیق در عملیات، شده است. ساختار مدل یکپارچه پیشنهادی، در دو نمونه مطالعه موردی مورد صحت سنجی و راستی آزمایی قرار گرفته است. نمونه های موردی که جزء بافت تاریخی- فرهنگی شهر تهران می باشند، نمون ه هایی از پروژه های اجرایی بوده که پی آمدهای اجرای آنها با ساختار حاکم بر مدل یکپارچه پیشنهادی این پژوهش، قیاس می گردد. این قیاس، نشان از برتری واضح مدل پیشنهادی جهت یافتن سناریوی بهینه مداخله جهت بازآفرینی بافت دارد.