موقعیت واژه ی شیء در کتاب خدا

در شناخت خداوند، شناخت رابطه ی خدا با مخلوقات و شناخت رابطه ی مخلوقات با خداوند، پاره ای از واژه ها توانایی های زبانی، معنایی، شناختاری و نفس الامری ویژه ای را دارند. یکی از این واژه ها، واژه ی «شیء » است. از یک طرف، این کلمه در شناخت عام بشری واژه ای آشناست و نه فقط بی نیاز از هر تعلیم و اکتساب که هر تعلیم و اکتسابی به درک آن وابسته است. از طرف دیگر، این واژه ی آشنا و فراگیر می تواند بر همه ی موجودات، چه خالق و چه مخلوق، اطلاق شود؛ و نیز می تواند همه ی مخلوقات را به یک سو برد تا از این طریق زمینه ی تمایز احکام آن ها به یک باره آشکار گردد و رابطه ی آن ها با خداوند مشخص شود. در این نوشتار تلاش شده است تا موقعیت این واژه در کتاب خداوند به تحقیق گرفته شود. نشان داده می شود که این واژه در شناخت های مذکور موقعیت ویژه ای را از آن خود کرده است.